Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Rozwidniły się w słońcu dwie otchłanie - dwa światy -
Myśmy byli - w obydwu...A dzień nastał skrzydlaty.
Nikt nie umarł w dniu owym - nie zataił się w cieniu...
I pamiętam, żem myślał o najdalszym strumieniu
Nie mówiłaś nic do mnie, lecz odgadłem twe słowa.
A on - zjawił się nagle... Zaszumiała dąbrowa.
Taki - drobny i nikły... I miał - ciernie na skroni.
I uklękliśmy razem - w pierwszej z brzegu ustroni.
W pierwszej z brzegu ustroni - w pierwszej kwiatów powodzi.
I zdziwiło nas bardzo, ze tak biednie przychodzi.
Ubożeliśmy chętnie - my i nasze zdziwienie...
A on - patrzał i patrzał... Cudaczniało istnienie...
Zrozumieliśmy wszystko! - I że właśnie tak trzeba!
I że można - bez szczęścia... I ze można - bez nieba...
Tylko drobnieć i malec od nadmiaru kochania.
A to była - odpowiedź, i nie było - pytania.
I już odtąd na zawsze przemilczeliśmy siebie.
A świat znów się stał - światem...i czas płynął po niebie.
I chwyciłaś źdźbło czasu, by potrzymać je - w dłoni,
A on - patrzał i patrzał... I miał - ciernie na skroni.
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Dzień skrzydlaty
Dodaj komentarz
Dzień skrzydlaty
Bolesław Leśmian
|
Myśmy byli - w obydwu...A dzień nastał skrzydlaty.
Nikt nie umarł w dniu owym - nie zataił się w cieniu...
I pamiętam, żem myślał o najdalszym strumieniu
Nie mówiłaś nic do mnie, lecz odgadłem twe słowa.
A on - zjawił się nagle... Zaszumiała dąbrowa.
Taki - drobny i nikły... I miał - ciernie na skroni.
I uklękliśmy razem - w pierwszej z brzegu ustroni.
W pierwszej z brzegu ustroni - w pierwszej kwiatów powodzi.
I zdziwiło nas bardzo, ze tak biednie przychodzi.
Ubożeliśmy chętnie - my i nasze zdziwienie...
A on - patrzał i patrzał... Cudaczniało istnienie...
Zrozumieliśmy wszystko! - I że właśnie tak trzeba!
I że można - bez szczęścia... I ze można - bez nieba...
Tylko drobnieć i malec od nadmiaru kochania.
A to była - odpowiedź, i nie było - pytania.
I już odtąd na zawsze przemilczeliśmy siebie.
A świat znów się stał - światem...i czas płynął po niebie.
I chwyciłaś źdźbło czasu, by potrzymać je - w dłoni,
A on - patrzał i patrzał... I miał - ciernie na skroni.
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Dzień skrzydlaty
- Dzień skrzydlaty - Piotr (piotrek672 {at} interia.pl)
To mój ulubiony wiersz Bolesława Leśmiana.Za każdym razem kiedy do niego wracam wywołuje we mnie silne uczucia jak żaden inny.
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz William Szekspir Jan Kochanowski Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela Stary człowiek i morze Trans-Atlantyk  |
.:: top ::.
Copyright lesmian.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt